Reisverslag Huub & Dora Bosse februari 2017

We beginnen in Puna, een stad van vijf miljoen inwoners zo’n 175 km ten zuidoosten van Mumbai. Raja is bestuurslid van Stichting Sadhana, die in Puna drie huizen heeft waar mensen met een handicap een waardig thuis wordt geboden.
Daar hebben wij een gesprek met mevrouw Dhanmanjiri Sathe, professor aan de vrouwen-universiteit van de deelstaat Maharashtra. Wij hadden aangedrongen op een gesprek omdat onze doelgroep uit vrouwen bestaat en we de verwachting hadden dat de vrouwenuniversiteit van Puna met haar inbreng de kwaliteit van de projecten positief zou kunnen beïnvloeden en ook stagiaires in Jalihal zou kunnen plaatsen om met name sociale onderwerpen op de agenda te krijgen. Tijdens het gesprek wordt duidelijk dat er niet veel bijdrage uit deze hoek is te verwachten. De studentes komen naar deze universiteit meer omdat ze daarna een betere huwelijkspartner zullen kunnen vinden dan om een toekomstige carrière van een wetenschappelijke basis te voorzien. Het is ook een veilige plaats voor jonge vrouwen, waar hun reputatie geen schade oploopt.
Daarna gaan we naar Sangli, ongeveer 4 uur rijden vanaf Puna, weer in zuidoostelijke richting. Het is een prachtige rit door het Deccan plateau dat omgeven is door bergen: een heel oud en natuurlijk landschap. In Sangli is het hoofdkantoor van YPS gevestigd.

De eerste dag op ’t kantoor van YPS beginnen we met een ontmoeting met de stafleden. Iedereen heeft een eigen specialisme, maar vrijwel iedereen kan voor anderen invallen als dat nodig is. Er is grote saamhorigheid, het is echt een team.
In de middag gaan we naar Nature Care Fertilisers Pvt.Ltd. Dit bedrijf helpt YPS om op zo veel mogelijk plaatsen biologisch te werken. Sinds kort verkoopt het bedrijf een Frans product: Absorber. Het product is in poedervorm. Als de juiste dosering wordt toegevoegd aan geploegde grond kan het water heel lang vast houden en het langzaam afgeven. Dat kan betekenen dat boeren en ook “onze” vrouwen een eerste oogst vrijwel zeker kunnen binnenhalen, terwijl die de voorbije jaren door te weinig regen dikwijls verloren is gegaan. We zullen wel eerst het product laten onderzoeken voordat we het in een project gaan toepassen.

Vroeg op en vroeg op weg naar het dorp Jalihal, 150 km. ten oosten van Sangli. Met de auto doen we er ruim vier uur over, omdat de kwaliteit van de wegen maar betrekkelijk is.
Jalihal is het centrum van ons werkgebied. YPS heeft er een school opgericht. Er omheen, op het terrein dat de Campus wordt genoemd, staan woningen van docenten van de school en ook van medewerkers van andere projecten. Er zijn een paar gebouwen voor gemeenschappelijke activiteiten en enkele gastenverblijven. En dan is er het “Curiosity Center” , een speel- en ontdekplaats voor kinderen, deels gefinancierd door NEMO in Amsterdam, dat ooit door YPS is bezocht. Er komen veel scholen uit de wijde omtrek een dag doorbrengen. YPS houdt er zelfs enig inkomen aan over.
Ook hier een ontmoeting met de staf en ook hier een gemotiveerd team met een sterke uitstraling.

Daarna leggen we de eerste drie bezoeken af bij vrouwen die deelnemen aan het kippenproject. We geven er één beknopt weer:
We bezoeken Ramadi Bhagvan Chavan in Jalihal. Ze is 52 jaar en al heel lang weduwe. Ze woont bij haar zoon en schoondochter en hun twee schoolgaande kinderen. Het huis is gemaakt van stro en bladeren, er is een stookplaats om het eten te bereiden en één slaapplaats voor de hele familie.
De familie heeft een halve hectare grond waarop ze, bij voldoende regen, aardnoten, maïs en bonen telen. Van de opbrengst van het land moeten ze zien rond te komen. Omdat het in 2016 te weinig geregend heeft, heeft het land niet voldoende opgebracht. Ze hadden twee buffels die ze hebben moeten verkopen, om aan voldoende eten voor henzelf te komen. Dus volgend jaar geen buffels die de ploeg kunnen trekken. Wel hebben ze enkele geitjes waarvan ze de melk gebruiken. Ramadi is opgetogen over de mogelijkheid om kippen te houden. In december 2016 heeft ze een koppel van 24 kippen gekregen en een nachthok. Overdag scharrelen ze hun kostje bij elkaar op het erf en het land en ’s nachts zitten ze in het hok (beschermd tegen roofdieren). Als ze aan de leg gaan krijgt ze nog een tweede koppel van 24. De sfeer bij de familie is plezierig, we hebben binnen thee gedronken. Het feit dat ze straks eieren kan gaan verkopen en van de nieuwe toom ook de haantjes stemt haar tevreden.

We beginnen met weer drie bezoeken aan vrouwen van het kippenproject, nu in het dorp Khandanal. U vindt er weer één weergegeven.
Op bezoek bij Saraswati Khairavkar. Ze is 30 jaar en al lang weduwe. Ze heeft één schoolgaand kind van acht jaar en woont op een erf met verschillende stenen huisjes samen met neven en nichten en aangetrouwd. Op het erf zijn ook geiten, buffels, koeien en kippen. Rondom hebben ze ca. één hectare land, zonder irrigatiemogelijkheden. Er staat uitgedroogde maïs en bonen op.
Sinds december 2014 houdt Saraswati kippen en haar inkomen tot einde 2016 van de verkoop van eieren en kippen was € 95,-. Daarnaast gebruiken ze voor eigen maaltijden met de familie ook eieren en kippen. Broedse kippen laat ze eieren uitbroeden en zó heeft ze steeds een nieuw koppeltje kippen. Ze wil ook nog 24 kuikens kopen van YPS omdat ze de eieren van haar kippen te klein vindt.
In het verleden heeft ze in een kinderdagverblijf van YPS gewerkt, maar om in scholen van de overheid te kunnen werken dient ze opnieuw examen te doen. Dat examen gaat ze binnenkort aanvragen. Zekerheid voor haar kind en voor haarzelf en het benutten van haar kwaliteiten en zichzelf verder ontwikkelen: dat zijn haar wensen.

Daarna naar de werkplaats waar de kippenhokken zijn gemaakt voor het kippenproject, in het dorp Sankh. Het bedrijf heeft er een uitbreiding aan te danken, groeit nu verder en zorgt zo voor wat meer werkgelegenheid. Ook op andere plaatsen zijn nu kleine werkplaatsen ontstaan.
Weer terug in Jalihal gaan we naar de school SCOPE. Daar maken we het afscheid mee van de schoolverlaters. Iedere leerling geeft kort weer wat de opleiding voor hem of haar heeft betekend. Veel leerlingen stromen van hier uit door naar hoger onderwijs in Jath, Bijapur, Sangli, Puna of andere grotere steden.
In de avond stellen we samen vast dat de verschillende projecten en activiteiten positieve veranderingen met zich meebrengen. Leerlingen die nu student kunnen worden, vrouwen die een beter leven krijgen omdat kippen hun inkomen verhogen en hun kippen ook betekenen dat ze over contant geld kunnen beschikken als dat nodig is. Ze voelen zich niet meer alleen, kunnen dikwijls zelfs voor hun oudere familieleden zorgen en ze voelen zich gewaardeerd, hoe moeilijk hun start in het leven soms ook geweest is.

We beginnen de dag met een toelichting over het ontbreken van watermanagement in de gehele regio, terwijl dat toch van groot belang is. In 2009 al is er een studie gemaakt door enkele wetenschappers, geïnitieerd en gecoördineerd door Raja Deshpande. In dat rapport wordt aangetoond dat 19 van de 22 dorpen van ons werkgebied van irrigatiewater kunnen worden voorzien door gebruik te maken van de Krishna River, die stroomt door het zuiden van de deelstaat Maharashtra en het noorden van de aangrenzende deelstaat Karnataka. Deze studie is aangeboden aan de regeringen van de beide deelstaten, die verschillende keren hebben toegezegd zich erover te zullen uitspreken. Maar dat is nooit gebeurd. Er is nu een bestuurder van het Sangli district die gaat lobbyen om deze impasse te doorbreken. We krijgen daar nog een dossier van, maar dat moet nog uit het Marathi (de taal van de deelstaat) worden vertaald. Het komt t.z.t. op de website te staan.

Daarna wonen we een vergadering bij van de vrouwengroep die tussen onze doelgroepen van de dorpen en YPS in staat. Eén zondag per maand komen ze bij elkaar. Een belangrijke groep, die ook vragen van ons in de dorpen stelt en die een functie vervult bij het selecteren van projecten en bij het bepalen van welke vrouwen aan deze projecten kunnen deelnemen. Tijdens de vergadering blijkt dat de vrouwen niet helemaal tevreden zijn met de gang van zaken. Mede vanwege reistijden kost het de vrouwen een hele dag en ze willen dan ook graag onderwerpen behandeld zien die voor hen persoonlijk interessant zijn. Er wordt onder andere geopperd: handen beschilderen, traditie, borduurkunst en computervaardigheden.
Tot slot bezoeken we een boerderij waar dertien jaar geleden en in samenwerking met YPS ruim 100 bomen en struiken zijn geplant. Er waren vooraf duidelijke afspraken over het onderhoud en de bewatering van deze aanplant. Nu is het een verzameling gezonde gewassen en bomen: koelte, een duidelijke toename van de biodiversiteit en opbrengst van vruchten als mango, guave, custard apple en talloze kruiden. Het kan dus wel. Maar: met een eigen waterpomp zijn de omstandigheden extra gunstig. We bezoeken deze boerderij omdat we graag een bomenproject willen starten, maar de meningen over de kansrijkheid lopen in Nederland nogal uiteen. In elk geval een bemoedigende impuls; later in het verslag komt dit onderwerp nog terug.

We beginnen de dag met drie bezoeken aan vrouwen van het kippenproject. Hieronder vindt u er weer één uitgewerkt.
Op bezoek bij Mallema Yevgap Pagoal in Morbagi. Ze is 29 jaar en heeft een zoon en een dochter, die beiden naar school gaan. Haar man is een jaar geleden gestorven aan een ziekte. Mallema woont nu op het erf van haar eigen familie, samen met broers, zus en hun aangetrouwde families.
Haar huis is gemaakt van ijzeren platen. In december 2016 is ze gestart met kuikens die nu nog niet leggen. Daar ze ook vijf grote en vier kleine geiten heeft, verzamelt ze zorgvuldig de mest van de dieren en verkoopt die aan een van haar buren. Een zak ligt klaar: goed voor € 10.-. Ze heeft een klein, goed onderhouden, tuintje met kruiden en een neemboom. Af en toe werkt ze op het land van haar familie (één hectare) in ruil voor granen. Ze verheugt zich erop dat de kippen eieren gaan leggen, ook om de eieren met haar familie te kunnen delen.

Daarna bezoeken we een spiritueel centrum in een dorp dat niet tot ons werkgebied behoort. YPS heeft al eerder contact gehad. Voor ons is het een aardige ervaring zonder dat we er enig vervolg op verwachten.
Aansluitend bezoeken we een bedrijf in het dorp Balgaon dat o.a. zaden inkoopt van mensen die deze zaden verzamelen. Ze kopen ook zaden van de neembomen in en betalen daar vier tot vijf roepies voor per kg. We overwegen al enige tijd om een project te beginnen waarin een machine wordt gekocht die de zaden kan verwerken tot olie en chips, die als ongediertebestrijding en als meststof in de landbouw worden gebruikt. Binnenkort nemen we als bestuur daar een beslissing over.
Weer terug in Jalihal discussiëren we over verschillende onderwerpen, die de laatste dagen aan de orde zijn geweest.
We beginnen de dag met drie bezoeken aan vrouwen van het kippenproject. Hieronder vindt u er weer één uitgewerkt.
Op bezoek bij Mallema Yevgap Pagoal in Morbagi. Ze is 29 jaar en heeft een zoon en een dochter, die beiden naar school gaan. Haar man is een jaar geleden gestorven aan een ziekte. Mallema woont nu op het erf van haar eigen familie, samen met broers, zus en hun aangetrouwde families.
Haar huis is gemaakt van ijzeren platen. In december 2016 is ze gestart met kuikens die nu nog niet leggen. Daar ze ook vijf grote en vier kleine geiten heeft, verzamelt ze zorgvuldig de mest van de dieren en verkoopt die aan een van haar buren. Een zak ligt klaar: goed voor € 10.-. Ze heeft een klein, goed onderhouden, tuintje met kruiden en een neemboom. Af en toe werkt ze op het land van haar familie (één hectare) in ruil voor granen. Ze verheugt zich erop dat de kippen eieren gaan leggen, ook om de eieren met haar familie te kunnen delen.

Daarna bezoeken we een spiritueel centrum in een dorp dat niet tot ons werkgebied behoort. YPS heeft al eerder contact gehad. Voor ons is het een aardige ervaring zonder dat we er enig vervolg op verwachten.
Aansluitend bezoeken we een bedrijf in het dorp Balgaon dat o.a. zaden inkoopt van mensen die deze zaden verzamelen. Ze kopen ook zaden van de neembomen in en betalen daar vier tot vijf roepies voor per kg. We overwegen al enige tijd om een project te beginnen waarin een machine wordt gekocht die de zaden kan verwerken tot olie en chips, die als ongediertebestrijding en als meststof in de landbouw worden gebruikt. Binnenkort nemen we als bestuur daar een beslissing over.
Weer terug in Jalihal discussiëren we over verschillende onderwerpen, die de laatste dagen aan de orde zijn geweest.

We beginnen de dag met drie bezoeken aan vrouwen van het kippenproject in het dorp Lavanga. Verslag van het bezoek aan Mayakka Roju Olekor in Lavanga. Ze is 36 jaar en heeft twee schoolgaande kinderen, een dochter van vijftien en een zoon van twaalf jaar. Haar eerste man, de vader van haar kinderen, stierf toen de kinderen nog heel klein waren. Haar tweede man, familie van de eerste man, stierf ook nadat ze een paar jaar samen waren. Nu woont ze in een strooien hut bij haar ouders op het erf, terwijl die ouders een goed stenen huis hebben, koeien en geiten en twee hectares land. Mayakka is begonnen met kippen houden in december 2014. Inmiddels lopen er kippen op het erf van diverse leeftijden. Ze heeft er plezier in gekregen om broedse kippen eieren te laten uitbroeden, zodat de diverse koppels steeds voor inkomen zorgen. Daar ze dicht in de buurt van ‘n een tempel woont, waar regelmatig kippen worden geofferd, heeft ze ’n doorlopende vraag naar kippen. Op het erf ziet het er verzorgd uit en om vogels te weren wapperen er doeken aan elektriciteitsdraden. Als haar kinderen vrij hebben van school zorgen zij voor de kippen en kan Mayakka nog wat op ’t land werken; dat gebeurt dan in ruil voor zaden en granen.

Deze middag bezoeken we het farm house, de (model)boerderij die door YPS is opgezet met als doel de boeren in de omgeving te laten zien dat er met vakgerichte, agrarische activiteiten goede resultaten te behalen zijn. Daarbij zijn ook twee biologen aanwezig: Dr. Patil en Dr. Jamdagni, die YPS al jaren adviseren. Na de rondleiding gaan we met elkaar in gesprek over ons voornemen om een bomenproject te beginnen. Ze achten onze plannen zeker haalbaar en zijn ook bereid er aan mee te werken. Het gaat dan om de selectie van soorten bomen en struiken, de plaatsen waar geplant kan worden, het kostenplaatje en het organiseren van het onderhoud. Als we met een bomenproject van start kunnen gaan geven we daar uitvoerige informatie over.

We bezoeken de boerderij van mevrouw Pujari. Ze heeft een goed bedrijf met druiven en opgekweekte dragon fruit planten als belangrijkste inkomstenbronnen. Het volgend jaar komt daarbij de eerste oogst van de dan drie jaar oude dragon fruit. Zij heeft ca. vijftien jaar geleden veel bomen en struiken aangeplant, die voor koelte zorgen en voor vruchten, kruiden en zaden. Ook hier valt op dat er heel zorgvuldig wordt gewerkt. Ook deze “oase” is ontstaan in het droge gebied van ons werkterrein. Hier is wél bronwater voorhanden, dat is een belangrijk gegeven.
Na het middageten gaan we kijken naar de duizend 1-dags-kuikens, die de dag ervoor zijn binnengekomen in de kuikenstal , vlakbij de Jalihal Campus. Ook hier: heel zorgvuldig werken. Deze kuikens gaan over dertig dagen naar nieuwe deelneemsters aan het kipppenproject.
In het dorp, ook vlakbij de campus, bezoeken we aansluitend een demonstratie unit van het kippenproject. Hier kunnen vrouwen uit de omgeving naar toe als ze overwegen zich aan te melden voor het kippenproject of als ze voor eigen rekening en risico kippen willen gaan houden.

Vandaag bezoeken we eerst twee vrouwen van het kippenproject in Tikondi en daarna een demonstratie unit voor geiten in hetzelfde dorp. Deze unit is een vervolg op het geitenproject dat al jaren geleden is afgesloten.
We bezoeken Symitha Kohalli. Ze is 38 jaar en woont, samen met haar man en drie schoolgaande kinderen, in een stenen huis. Naast het geven van informatie over het houden van geiten is ze op haar erf een aantal bokken gaan houden: van het lokale ras Usmanabadi en van het ras Sirohi. Er lopen ook verschillende geiten rond. Het ziet er goed onderhouden uit. Vier tot vijf keer per maand worden er geiten gedekt van eigenaren uit de omgeving. Per dekking verdient ze iets meer dan 2 euro. De mest van de geiten wordt gebruikt voor eigen land, waar bonen op groeien die ze verkopen. Haar man bewerkt het land en ze zijn tevreden met hun totale inkomen.
Tot slot bezoeken we een vrouw die solar verlichting heeft gekregen omdat haar huis te onveilig is om er elektrische stroom te installeren.

Vandaag bezoeken we vier vrouwen van het kippenproject in het dorp Pandozari, drie in Khandanal en één in Motewadi. Khandanal is uitgebreid bezocht omdat de scores uit dit dorp gemiddeld teleurstellend waren tot nu toe.
We ontmoeten Kotevva Pandit Raygole in Khandanal. Ze is 50 jaar oud; op haar twaalfde jaar is ze indertijd uitgehuwelijkt en ze is al lang geleden door haar man in de steek gelaten. Ze heeft twee volwassen zonen, één van hen is blind. Op het erf staat een aantal hutten en ze woont daar te midden van zonen, schoondochters en zes kleinkinderen. Haar ziende zoon heeft vijf acres land waarvan anderhalve acre gecultiveerd is en er met bonen en aardnoten goed onderhouden uitziet. Ze houdt kippen sinds 2015 en dat is een welkome verdienste voor Kotevva. Ze eten er zelf van en er worden ook kippen en hanen voor de slacht verkocht. Broedse kippen zijn eieren aan het uitbroeden en sinds kort hebben ze een eigen bron aangeboord voor drinkwater.
In de avond hebben we een afsluitend gesprek met de staf van het kippenproject: Vaishali, Rahul en Sambhaji. Aparna leidt het gesprek en vertaalt. Wij leggen nog eens uit dat stokken belangrijk zijn in de nachthokken van de kippen. En we roepen op om de toename van zwerfplastic nu echt aan te pakken. De stokken zullen aandacht krijgen. Het zwerfplastic is lastig omdat er geen regionale mogelijkheden zijn om verzameld plastic in te leveren. Toch komt dit onderwerp nu hoger op de agenda, omdat ook anderen zich meer en meer gaan storen aan deze vorm van milieuvervuiling.
Wij geven ook aan dat ons is opgevallen dat het kippen houden veel vrouwen werkelijk vreugde brengt, plezier in het werk, een beetje inkomen en de mogelijkheid om te kunnen delen met de familie en buren in de omgeving. Ze gaan er creatief mee om en improviseren graag om het de kippen naar de zin te maken. Middels een eigen radio-zend-station van YPS – Yeralavani (de stem van YPS) – wordt wekelijks een uitzending verzorgd voor de vrouwen van het kippenproject. Iedere vrouw die meedoet krijgt daarom ook een radio. Zo worden de vrouwen bijgepraat over ontwikkelingen, prijzen van eieren en kippen, het behandelen van ziektes enz. De vrouwen kunnen ook hun eigen mening geven via deze uitzendingen. We beseffen samen dat het leven van 300 vrouwen aan het einde van het project in vrijwel alle gevallen verbeterd zal zijn. In het voorjaar van 2018 zal het kippenproject zijn afgerond. U, als donateur, maakt het kippenproject mogelijk. U draagt wezenlijk bij aan het perspectief en aan het geluk van deze 300 vrouwen.

We nemen afscheid en vertrekken richting Sangli. Eerst bezoeken we twee vrouwen in het buitengebied van Tikondi. Hier volgt verslag van één van deze bezoeken. Het betreft mevrouw Sanka Samtash Sale. Sanka is 24 jaar en sinds vier jaar weduwe. Haar man is bij een verkeersongeluk om het leven gekomen. Ze heeft twee kinderen en ze woont bij haar schoonfamilie. Het schoolgeld voor haar kinderen wordt tot nu toe door haar moeder betaald. De familie woont in een stenen huis en via het erf is het verbonden met de buren. In 2016 is ze begonnen met het houden van kippen en inmiddels lopen er een paar jonge koppeltjes rond die op haar erf zijn uitgebroed. Door de verkoop van eieren en haantjes heeft ze een eigen inkomen en is ze begonnen met een naaicursus te volgen van haar zelf verdiende geld. Opmerkelijk is dat als de schoonfamilie van huis is de deur afgesloten wordt en Sanka noodgedwongen buitenshuis verblijft. Ze kan geen chai voor ons maken wat ze graag had willen doen. Haar jongste kind wordt bij de buurvrouw ondergebracht als ze met ons mee gaat in de auto naar de naaicursus in het dorp.
We komen voor donker in Sangli aan; een uurtje rust, daarna eten en dan nog discussie over de ervaringen die we in de dorpen hebben opgedaan.

We beginnen met een bezoek aan Indutch. Dit bedrijf, door Nederlandse supporters van YPS opgericht, is gevestigd in Sangli. Er worden elektronische producten gemaakt en verkocht op de Indiase markt. Er werken vijftien mensen, meestal vrouwen die HIV besmet zijn. Soms kan YPS er iemand mee aan werk helpen, die in een moeilijke positie verkeert. Indutch ontwikkelt ook nieuwe producten want de bedoeling is dat de werkgelegenheid groeit.
Daarna hebben we een gesprek met de president van YPS de heer S. Saptasagar. Hij laat een presentatie zien van de onderwerpen, die voor YPS dagelijks spelen. Het is goed om te zien dat de theorie van de presentatie overeenkomt met de praktijk van YPS en met de projecten die Stichting Jalihal heeft geïnitieerd en gefinancierd.
Daarna gaan we naar de ICICI Bank. Onderwerp: fondsenwerving in het land waar projecten worden uitgevoerd. Eerst dit: wettelijk worden bedrijven in India er aan gehouden om twee procent van hun netto winst sociaal te besteden. Daar kan Nederland nog iets van leren. De ICICI Bank geeft daar invulling aan met de door haar opgezette “ICICI Academy for Skills, enabling livelihood”. Jongeren tussen achttien en dertig jaar oud, van ouders die een laag inkomen hebben (minder dan € 3.500,- per jaar) en een bepaald niveau basisonderwijs hebben genoten krijgen de gelegenheid om een vak te leren. Dat gebeurt in een lesprogramma van drie maanden, waarin de deelnemers (m/v) intern zijn in één van de 22 academies, die over het hele land gespreid zijn. Na deze opleiding hebben ze vakkennis en kunnen ze een betrekking vinden bij één van de bedrijven/instellingen uit het netwerk van de bank, die dit initiatief ondersteunen. We hebben gesproken met drie jongeren uit onze regio die in maart hun opleiding gaan afronden. Er zijn verschillende opleidingen: Techniek, Horeca, Laborant(e), Administratie, Web Design etc. Ze doen er dus echt iets aan en het was ook positief om te merken dat ze er zelf heel gemotiveerd mee bezig zijn.

Vroeg op weg naar Chandoli, waar YPS samen met Indutch, een Indiase en een Nederlandse serviceclub en met support van Wilde Ganzen enkele projecten heeft uitgevoerd voor zo’n dertig kleine gemeenschappen van gemiddeld vijftig bewoners, die leven in de hoge heuvels van het Deccan Plateau, nauwelijks met de auto bereikbaar. De bedoeling is er meer projecten te gaan uitvoeren zodat ook bij deze mensen ontwikkeling kan plaats vinden en met name de kinderen aansluiting zullen kunnen vinden bij de gewone Indiase samenleving. Wij gaan ons binnen het bestuur beraden over een mogelijke bijdrage aan een project. De foto geeft een indruk van de leefomgeving van deze mensen.

De hele dag op kantoor gesprekken voeren en vragen stellen en antwoorden krijgen. Dat gaat over de verschillende projecten, de plannen voor de toekomst en over het jaarverslag van het vorig boekjaar.

We gaan naar een kinderdagverblijf waar 150 kinderen, van twee tot vijf jaar en wonend in slum area’s van Sangli, dagelijks door hun ouders worden gebracht. Ze krijgen er een maaltijd, ze spelen samen en ze krijgen een begin van onderwijs in een veilige en plezierige omgeving. Deze stichting maakt deel uit van het netwerk van YPS. Er werkt nu iemand die eerder binnen de YPS organisatie niet tot haar recht kwam. Zó werkt het vaak: als je andere, serieuze initiatieven aandacht geeft binnen de eigen organisatie dan breidt je daarmee tegelijkertijd je eigen mogelijkheden uit. De mevrouw die deze kinderen opvang geeft doet dat omdat ze zelf geen kinderen heeft. Nu zorgt ze, samen met de staf, voor 150 kinderen. Alle kosten worden met giften betaald. De overheid betaalt per kind een bijdrage in de kosten van 5,6 eurocent per dag.
Daarna weer naar het kantoor. Daar sluiten we de besprekingen af, nemen we afscheid van de staf in een korte, plezierige bijeenkomst en worden we nog even apart genomen door Aparna en Milind Kulkarni (de hoofdboekhouder), die ons projecten voorleggen waar nog geen fondsen voor zijn, maar die wel erg nodig zijn.
Binnen niet te lange termijn zullen wij aan u allen laten weten welke projecten wij op gang gaan brengen.

We gaan richting luchthaven Puna voor onze terugreis. We gaan kort langs Kamalpur, de plek waar YPS tijdens de eerste jaren van haar bestaan (1975) agrarische projecten ontwikkeld heeft. Er is nu een beheerder voor deze boerderij, die ook in het bestuur zit van YPS. YPS heeft ook een zekere inkomsten uit Kamalpur. Dan naar het kantoor van Sadhana in Puna, waar nog kort iets besproken moet worden door de mensen die ons wegbrengen. Daarna naar de woonunits van Sadhana, waar we lunchen en nog een Nederlander ontmoeten die twee keer per jaar naar Sadhana gaat vanuit Nederland om er instructie te geven over de gehandicaptenzorg. Daarna richting luchthaven. Wel heel erg bemoeilijkt omdat er veel verkiezingsoptochten zijn die vooral willen opvallen door het verkeer op te houden: en dat lukt. Maar we zijn ruim op tijd. Volgt de vlucht van Puna naar Delhi en van Delhi naar Amsterdam, waar we vrijdagmorgen om 7.10 uur aankomen. Bij het wachten op de bus in Assen treffen we nog een hagelbuitje, dat geeft de verschillen wel aan.