Verslag van bezoek Piet Rombouts 2013

Aanleiding voor het bezoek was het aanbod van Mans Lanting om een advies-missie uit te voeren naar het gebied waar we als Stichting Jalihal al jaren actief zijn. Mans Lanting zeer ervaren in India; hij is er al wel 25 jaar actief betrokken bij ontwikkelingsprojecten en aanpak duurzame landbouw. In het projectgebied is ten opzichte van het laatste bezoek, zo'n vier jaar geleden, erg veel veranderd. Reagerend op drie opeenvolgende zeer droge jaren hebben de boeren afgelopen jaren zeer veel putten geslagen, alleen al in het dorp Jalihal ruim duizend, om te kunnen irrigeren. Daarnaast hebben ze massaal pijpleidingen aangelegd naar het nieuwe stuwmeer. Onze partnerorganisatie YPS alleen al heeft voor 26 groepen boeren de financiering verleend voor de aanschaf van pijpleidingen (gemiddeld 6 boeren/groep met gem 1 hect geïrrigeerde grond/ boer). Om deze investeringen te kunnen bekostigen kiezen de boeren steeds meer voor cashcrops. In dit gebied vooral druiven maar ook granaatappel, limoenen, mango. Vooral de druiven vragen erg veel water wat wel met moderne dripsystemen wordt geïrrigeerd. Ongeveer de helft van de geïrrigeerde grond wordt gebruikt voor deze cashcrops; de andere helft wordt voor allerlei andere gewassen gebruikt; granen, gras, suikerriet, wat katoen etc. Boeren kiezen er voor om nagenoeg al hun aandacht / werk in de geïrrigeerde grond te steken. Dit betekent dat de andere helft van hun bedrijf, de niet geïrrigeerde grond die voorheen meest voor voedselgewassen werd gebruikt weinig aandacht meer krijgt. Dit is begrijpelijk als je twee van de drie keer dat je op deze gronden zaait geen of nauwelijks opbrengst krijgt als gevolg van droogte. Daar staat tegenover dat er meer productie is van marktgewassen, er meer geld het gebied in komt en er meer werkgelegenheid is. Dit laatste is erg belangrijk is voor de doelgroep; die daardoor niet meer zo ver naar de suikerrietkap hoeft (ver weg van huis en haard) om bij te verdienen om de periode dat ze zelf geen productie hebben om te kunnen overleven (als ze al productie hebben). Maar toch bleek dat de doelgroep van de Stichting Jalihal, alleenstaande vrouwen uit de laagste kaste, de Dalits, hebben nog steeds veel hulp nodig hebben. Hoewel ook zij profiteren van de nieuwe werkgelegenheid in de regio wordt deze groep nog vaak aan hun lot overgelaten (ook door hun familie). Een andere positieve ontwikkeling is dat het gebruik van compost en mest sterk is gestegen. De droogte heeft boeren bewuster gemaakt van het belang van organische stof maar ook het feit dat gewassen duidelijk slecht reageren op eenzijdig gebruik van kunstmest vergroot de motivatie om compost te gebruiken. Plots zie je overal composthopen, opsparen van mest, verkoop van mest (bijv geitenhouders zonder eigen grond) en aanvoer van mest van elders. Voor de doelgroep biedt dit ook kansen; door compost te gaan maken kan op een relatief kleine oppervlakte, op een klein stuk grond en zonder irrigatie, toch wat worden verdiend. En dit zonder van huis en haard of kinderen vandaan te hoeven. Hiermee wordt voor de Stichting Jalihal min of meer een nieuwe werklijn geopend naast de armoede bestrijding / genereren inkomsten voor de armste groep vrouwen (doelgroep). Dat blijft heel hard nodig; daar waren weer een paar schrijnende gevallen van te zien.